نام علمی درمنه دشتی: Artemisia sieberi

درصد خلوص بذر درمنه دشتی: 97%

درصد قوه نامیه بذر درمنه دشتی: 95%

وزن هزار دانه بذر درمنه دشتی: 3/2 گرم

پراكنشجغرافيايي:

درمنه پراكنش بالايي در سطح جهان و دركشور ايران دارد. چنانچه بيان شد درمنه يكي از گياهان با ارزش مناطق بياباني ايران است كه پراكندگي جغرافيايي آن دربرگيرندة سراسرايران به جز نواحي غربي (كوه هاي زاگرس) است.

كاشت، داشت و برداشت درمنه دشتی:

از نظر زمين شناختي اين گياه به طور عمده در روي رسوب هاي مانيا اليگوميوسن و سنگهاي آذرين و آتشفشاني و سنگهاي پشتوگنيساينفراكامبرين ديده ميشود. اينگونه باتوجه به سطح تاج،نقش به سزايي درجلوگيري از اثرات مخرب ريزش باران و كاهش روان آب داشته در نتيجه اين ساز و كار به ممانعت از فرسايش سطحي خاك و نفوذ آب در زمين (افزايش سفره هاي زير زميني) كمك خواهد كرد. با اينكه درمنه داراي پراكنش بالايي است، ولي اين دليل بر بيتوجهي و برداشت بي رويه از منابع طبيعي نمي باشد؛  همچنين ميتوان باكشت و اهلي نمودن اين گياه بر اساس قوانين تحقيقات كشاورزي آن را بارور تر نمود و از لحاظ كمي و كيفي تأثير مناسبي بر عملكرد اين گياه داشت. برداشت بي روية اين گياه باتوجه به پوشش غالب آن در مراتع و استفاده از اين گياه در صنايع دارويي،موجبات فرسايش خاك و عدم تعادل اكولوژي منطقه را نيز به همراه خواهد داشت.

تكثير درمنه: تجديد حيات ازطريق بذر، بذر ريز، وزن هزار دانه بذر 0/25 تا 0/35 گرم، 25 ناميه بذور تازه كم بوده و حدود 15 تا 20 درصد می باشد ولی بذر داراي پس رسي،  پس از يك سال بيش از 90 درصد قوه نامیه دارد. زمان كاشت درمنه اوايل بهار و زمان برداشت آن آبان و آذر مي باشد. 

ويژگيها و كاربردهاي گياه درمنه: درمنه به عنوان اصلي ترين و فراوان ترين عنصر گياهي مراتع كشور شناخته شده است. اين گونه به واسطه ويژگيهاي بسيار بارز خود به شدت در مقابل شرايط سخت محيطي مقاوم بوده و درنتيجه در پايداري و بقاي پوشش گياهي مراتع بسيار موثر است. در اين گياه مقاومت زياد به خشكي وجود دارد. البته اين مقاومت از بسياري از گياهان مناطق خشك و بياباني نظير تاغ، قيچ، ريش بز كمتر است. قابليت قابل توجه براي حفاظت خاك، استقرار آسان و سازگاري هاي وسيع salsola از طريق توليد اكوتيپهاي فراوان از خصوصيات بارز درمنه دشتي مي باشد.  بذر درمنه دشتي در روشنايي بهتر از تاريكي رشد ميكند و تجربه نشان داده است،كه بذوري كه در نزديكي سطح خاك قراردارد، بهتر از بذوري كه در عمق خاك كاشته مي شوند،جوانه ميزنند و لذا عمق مناسب كاشت اينگونه، سطحي توصيه شده است.

دوره رشد گياه طولاني و در طول بهار و / قطر 83 تابستان به ويژه بهار عليرغم شادابي و سرسبزي، به واسطه معطر بودن، كمتر مورد توجه تمايل دام براي چرا قرار ميگيرد ولي پس از بذر دهي كه تقريباً همزمان با شروع بارانهاي پاييزه ميباشد درمنه زارها به عنوان بهترين و وسيع ترين مراتع قشلاقي مورد چرا و استفاده گوسفند و بز و شتر قرار ميگيرد. در اين دوره به دليل كمبود مواد منابع تغذيه دام در مرتع، خوراك دام و علوفه ارزش بسيار بيشتر يپيدا مينمايد. نقش درمنه زارها در مراتع قشلاقي با توليد علوفه بسيار بالا بسيار مهم است؛ضمن اين كه به واسطه پروتئين بالا و ارزش غذايي قابل توجه موجب فربه شدن دام نيز ميگردد. چنين شرايط و موقعيتي موجب شدت چرا و بهره برداري غلط از اين گونه شده است و هر چند مقاومت بسيار زياد به چرا و نيز قدرت رشد و رويش قابل توجه در سخت ترين شرايط محيطي از ويژگي هاي بقا و پايداري اين گياه است.